Voorouders & voormoeders
Moeders, schoonmoeders en dan ook nog voormoeders. Breder gezien: voorouders. Wie zijn dit en waarom wil je hen in je leven toelaten?
Ook al besteden we er in onze hedendaagse cultuur van sneller, meer en beter weinig aandacht aan, de band tussen jou als vrouw en je voormoeders is diep, eeuwenoud en vol betekenis. Zonder deze vrouwen was je immers niet waar en wie je nu bent. Maar wat kun je daarmee? In dit artikel laat ik je zien hoe onze voorouders geëerd werden, waarom deze verbinding verloren ging en hoe we als vrouwen vanuit onze eigen-wijsheid opnieuw in contact kunnen komen met onze voormoeders. Omdat die band weer eren helpt om zowel onszelf als toekomstige generaties in onze vrouwelijke kracht te zetten.
Hoe eerden de Kelten hun voorouders?
Hekserij als natuurreligie vindt haar oorsprong in de Keltische traditie. Voor de Kelten waren voorouders levende krachten die het dagelijks leven continu beïnvloedden. Ze geloofden dat de geesten van overleden familieleden hen begeleidden, beschermden en invloed hadden op gebeurtenissen, de natuur en de seizoenen.
Niet zo gek dus dat die voorouders volop geëerd werden met offers en rituelen. Vaak in de buurt van grafheuvels, oude bomen, bronnen of andere heilige plekken. Deze plekken waren gewijd aan de onzichtbare wereld en werden daarom geassocieerd met de overledenen. Het idee van ‘voorouders’ zoals wij dat kennen was er bij de Kelten niet; voorouders stonden niet los van het levende deel van de gemeenschap, ze waren er gewoon onderdeel van. De relatie tussen levenden en doden was er altijd en werkte wederzijds ondersteunend. Wat een ander, meer verbonden, gevoel moet dat hebben gegeven. Helemaal wanneer iemand overleed; diegene was niet ‘weg’, maar bleef onderdeel van het geheel.
Naast deze dagelijkse voorouderverering en voorouderbetrokkenheid (of -bemoeienis), waren er ook bepaalde feesten gericht op eerbetuigen aan voorouders, zoals Samhain, het Keltische en heksennieuwjaar. Tijdens dit feest dat eind oktober plaatsvindt, is de sluier tussen de werelden van de levenden en de doden dunner. Daardoor kun je makkelijke contact maken met je overleden voorouders. Om hen te eren en om bescherming en wijsheid te vragen.
Waarom zijn we in West-Europa onze voorouders steeds minder gaan eren?
In West-Europa zijn we onze voorouders steeds minder gaan eren. Heel zonde. Dit verlies van voorouderverering heeft te maken met de opkomst van het christendom. Hierin ligt de nadruk namelijk op de verlossing door Jezus Christus. Ook verschoof het de geloofswereld van polytheïstisch (er zijn meerdere goden) naar een monotheïstisch (er is maar één god). Daardoor verloren voorouders hun plek als actieve, levendige krachten. De dood werd steeds meer gezien als het einde. Het was nu een reis die de ziel naar een andere dimensie maakte, ver weg van het aardse leven.
Daarnaast heeft de industrialisatie en daarmee samenhangend de opkomst van het kapitalisme, de verbinding met de natuur en het cyclisch leven enorm verminderd. Het idee van tijd als een lineair proces, of lineaire race zoals het vaak voelt, is gaan overheersen. We leven/racen van geboorte naar dood, zonder herhaling. Terwijl we worden aangemoedigd om in een rechte lijn vooruit te kijken, gefocust op productiviteit en vooruitgang. Zonder rekening te houden met de seizoenen en de cycli van het leven. In deze wereldvisie is het moeilijk om verbonden te blijven met je voorouders die immers ‘dood’ en dus weg zijn.
En dan is er natuurlijk ook nog het patriarchaat dat de rol van vrouwen in de samenleving enorm onderdrukt. De vrouwenlijn wordt gezien als de ‘vergeten’ of onbelangrijke lijn terwijl mannen het voortbestaan van de familiegeschiedenis veilig stellen in naam en stamboom. Daardoor is ook het contact van vrouwen met hun voormoeders beschadigd. De erfenis van vrouwelijke kracht en eigen-wijsheid is hierdoor natuurlijk enorm weggecijferd, verzwakt en in veel gevallen zelfs genegeerd. Terwijl we als vrouwen onze voormoeders zo nodig hebben! Hieronder leg ik uit waarom.
Waarom wil je als vrouw contact maken met je voormoeders?
Het herstellen van het contact met je voormoeders is een krachtige manier om jezelf beter te begrijpen. Het helpt je om bepaalde impactvolle gebeurtenissen (ik houd niet van het woord ‘trauma’ omdat dat een verhaal op zich is) te helen en om je kracht terug te claimen. Onze voormoeders dragen namelijk niet alleen verhalen van overleving in zich, maar ook van hun eigen-wijsheid, creativiteit, heling en kracht. Je bewust worden van hun aanwezigheid en betrokkenheid in jouw leven, is een manier om je eigen identiteit te verdiepen en te versterken. Ook wanneer je in eerste instantie een afkeer voelt vanwege gebeurtenissen, karakters of andere dingen die in jouw vrouwenlijn spelen.
Het herstellen van de band met onze voormoeders, helpt ook om het patriarchale narratief te doorbreken; als vrouwen zijn onze verhalen, onze kracht en onze eigen-wijsheid zo vaak onderdrukt, dat kunnen we tegengaan door onszelf en elkaar weer een stem te geven. Het eren van onze voormoeders en alles wat zij meenemen - the good, the bad and the ugly - is daar onderdeel van. Het helpt om de verhalen te vinden die niet meer verteld mochten worden, om de kennis en wijsheid die verloren is gegaan weer te eren en om de kracht die je als vrouw voelt, maar in de samenleving vaak moet onderdrukken, weer te laten stromen. Contact met je voormoeders maakt je bewust van de krachten die jou gevormd hebben, maar ook van de kracht die jij kunt doorgeven aan de generaties na jou.
Hoe kun je contact maken met je voormoeders?
Contact maken met je voormoeders kan op verschillende manieren, afhankelijk van wat voor jou fijn voelt. Hier zijn enkele ideeën:
Stilte: een moment van stilte kan al genoeg zijn om contact te maken met de energie van je voormoeders. Sluit je ogen, verdiep je ademhaling en stel je voor dat je in een ruimte bent waar jouw voormoeders aanwezig zijn. Kijk maar wie zich aandienen. Ga niemand oproepen; degenen die zich willen laten zien, komen vanzelf. Vraag om hun begeleiding, vraag of ze jou iets willen zeggen of laten zien of wees gewoon in stilte met elkaar.
Rituelen: een ritueel is een krachtige manier om de verbinding met je voormoeders te herstellen. Dit kan zo simpel zijn als een kaars aansteken die je naast een foto van je oma, overoma, betoveroma zet. Je kunt natuurlijk ook bloemen brengen naar een plek waar je de energie van jouw voormoeder(s) voelt, dat kan een graf zijn, maar ook een mooie plek in het bos. Of deel verhalen over je voormoeders met anderen; praat met je moeder over je oma, met je oma over je overoma, met je zussen over je moeder, etc.
Genealogieonderzoek: het uitzoeken van je stamboom kan een manier zijn om je voormoeders te leren kennen en erkennen. Ik wil dit zelf nog steeds doen. Omdat het ontdekken van hun namen en verhalen hen echt zichtbaar maakt.
Natuurverbinding: voor veel oude wijsheden - ook hekserij - is de natuur de verbinding tussen de wereld van de levenden en de doden. Door met de intentie van verbinding met je voormoeders te wandelen in die natuur, zaden te zaaien of een boom te planten kun je de lijn van je voormoeders eren en je eigen wortels voelen.
Jij bent ook een voormoeder
Heb je er al eens bij stilgestaan dat ook jij een voormoeder bent? Of je nu biologische kinderen krijgt of niet; je bent een voormoeder voor toekomstige generaties. Wat je vandaag doet, beïnvloedt niet alleen jezelf, maar ook de vrouwen die na jou komen. Groots toch? De keuzes die je maakt in je leven, de heling die je jezelf gunt, de kennis die je doorgeeft, het wordt allemaal een erfenis die verder leeft in de vrouwen die na jou komen.
Dat betekent dat het herstellen van jouw contact met je voormoeders ook iets is dat je voor jezelf én voor de generaties vrouwen na jou doet. Zoals ik laatst tegen een vrouw zei: ‘Je doet het niet alleen, wel zelf en je doet het niet alleen voor jezelf, maar voor ons allen.’ Door verbinding en heling te vinden, draag je bij aan de verbinding en heling van dochters, kleindochters, nichtjes, zusjes en alle vrouwen die na jou komen. Het herstellen van de band met onze voormoeders en/of voorouders is dus geen nostalgisch verlangen naar of zoeken in het verleden. Het is een manier om ons eigen leven te verrijken en de toekomstige generaties vrouwen te versterken.
Hoe voelt dat voor jou? Ik ben heel benieuwd naar jouw band met je voormoeders. Laat hieronder dus vooral een reactie achter!
Volgende week mijn artikel over de oude wijsheid (hekserij) en voormoeders in je inbox. Hoe was hun contact met hun voormoeders? Hoe werd er gedacht over het overdragen van heksenwijsheid? Of over de erfelijkheid van heks zijn? En waarom gaven vrouwen hun moeders, dochters, zussen aan als heks? Ik ga het je vertellen 😀.
Fijne week!
X Rachel
🙋♀️ Als Verse Heks, Mystica i.o. en oer eigen-wijsheidscoach geef ik eigenwijze vrouwen het lef om te leven zoals heksen deden; vanuit hun eigen-wijsheid, diepe rust, bruisende levenslust, vol lol, vanuit intuïtie & verbinding. Met een kritisch oog, luisterend oor, liefdevol hart en scherpe tong.
🤝 Woon vrijblijvend een online vrouwencirkel bij om te ontdekken welke oer eigen-wijsheid en vrouwelijke kracht jij nu nog onderdrukt en dus niet benut. Meld je aan via mijn website (gratis).
🥳 Na deelname aan mijn Verse Vrouwen Traject neem jij jezelf als vrouw, als mens op het diepste niveau serieus en dus doet je omgeving dat ook. De volgende groep vrouwen start - individueel en samen - op 27 januari. Er zijn nog 3 plekken. Meld je dus op tijd aan bij interesse!